Een handtekening voor sneller weer een eigen huis!

Op 28 januari ondertekenden de Friese gemeenten, woningcorporaties en zorgaanbieders het Convenant ‘Weer Thuis’. Deze partijen hebben de gezamenlijke ambitie om mensen, die dakloos zijn of beschermd wonen, te begeleiden naar zelfstandig wonen. Namens de VFW neemt voorzitter Martine Huizinga deel aan de stuurgroep.

Actieprogramma ‘Weer Thuis’

Doel van het landelijke actieprogramma ‘Weer Thuis’ is het bevorderen van een zachte landing voor mensen die uit een maatschappelijke opvangvoorziening of beschermd wonen, kunnen uitstromen naar een zelfstandige woonsituatie. Uitgangspunt is een samenleving waarin iedereen zich thuis mag voelen op de plek waar men woont.

Dit vraagt aandacht en begeleiding

De vraag is bijna nooit alleen een woning. Vaak zijn extra’s nodig, zoals begeleiding, een specifieke woonvorm of een prikkelarme omgeving. Dat vraagt dus ook iets van de woonomgeving, van de wijken en buurten waar mensen komen te wonen. Het is belangrijk dat er goed wordt gekeken naar de draagkracht en draaglast van de omgeving, van de wijken en buurten.

‘We zijn we blij dat alle partijen van het convenant zich hierin kunnen vinden’ aldus voorzitter Martine Huizinga. ‘Met elkaar hebben we dit verwoord als één van de uitgangspunten in dit convenant’.

Samenwerking van alle partijen

Voor een goede begeleiding bij uitstroom is samenwerking, maatwerk en tijd nodig. En samenwerking betekent in elkaar investeren. Cruciaal daarbij is vertrouwen, dat op elkaar kunnen rekenen. De partijen zijn van elkaar afhankelijk voor het slagen van deze opgave. Martine Huizinga vertelt: ‘In de afgelopen periode hebben de verschillende partijen elkaar leren kennen. We hebben onze belangen gedeeld en geleerd wat we aan de ander hebben. Dat was een mooi proces. Het zorgt ook voor een goede basis voor onze samenwerking aan dit mooie project’.

Transferpunt

Vanuit het Transferpunt wordt de in-, door- en uitstroom van mensen in de maatschappelijke opvang en beschermd wonen gemonitord. De medewerkers van het Transferpunt kunnen ook ondersteuning bieden bij het uitstroomproces. Het Transferpunt is belegd bij Sociaal Domein Fryslân als onderdeel van het integrale project Brede Aanpak Dakloosheid. De gezamenlijke Friese woningcorporaties stellen jaarlijks maximaal 300 woningen beschikbaar voor bemiddeling.

Het convenant heeft een looptijd tot en met 2025. De ondertekening is een belangrijke mijlpaal in de samenwerking van alle maatschappelijke partners om dit voor elkaar te krijgen.

 

‘We staan erbij en we kijken ernaar’

Woningcorporaties in Noord- en Oost-Nederland luiden de noodklok. De leefbaarheid in dorpen, buurten en wijken staat onder druk. Dagelijks ondervinden corporaties en huurders hiervan de gevolgen. De regie om met deze problemen aan de slag te gaan, is er niet. Daarom roepen de circa 40 corporaties in Noord- en Oost-Nederland het volgende kabinet nu al op om een Minister voor Wonen en Leefbaarheid aan te stellen. De huurdersorganisaties ondersteunen dit initiatief.

Twee opdrachten
De nieuwe Minister voor Wonen en Leefbaarheid krijgt twee opdrachten mee. Allereerst: zorg voor samenhang op het gebied van leefbaarheid, zodat de betrokken organisaties optimaal en preventief kunnen samenwerken. En ten tweede: bied ruimte in wet- en regelgeving, zodat er regionaal maatwerk geleverd kan worden.

Intensieve samenwerking is noodzakelijk
Volgens de corporaties kan een Minister voor Wonen en Leefbaarheid het sociale en fysieke domein van wonen dichter bij elkaar brengen. Rein Swart, directeur-bestuurder van Accolade: “We moeten minder in hokjes van ‘wonen’, ‘welzijn’, ‘zorg’ of ‘veiligheid’ denken, maar problemen in samenhang oppakken. Wij komen bij veel mensen op bezoek en zien problemen ontstaan en groter worden. We staan er bij en kijken er naar, want wij kunnen en mogen niets. En gemeenten en welzijnsorganisaties zitten zo strak aan regels vast dat ze alleen in actie kunnen komen als het vijf voor twaalf is. Terwijl onderzoek allang heeft uitgewezen dat investeren in welzijn zorgt voor besparing op zorg. Kortom: investeer preventief en bespaar het 10-voudige achteraf. En toch doen we het niet! Iedereen zit met strakke regels op het gebied van financiële verantwoording en informatie-uitwisseling, waardoor je gelijk op je vingers getikt wordt als je buiten de lijntjes kleurt. De financiële tekorten bij gemeenten helpen daar ook niet bij. Dat is hartstikke scheef. Wij willen een Minister die dit ziet en hier de regie op pakt.”

Ruimte voor regionaal maatwerk
De corporaties willen van de Minister voor Wonen en Leefbaarheid ook meer ruimte in wet- en regelgeving, om regionaal maatwerk te kunnen leveren. Zodat corporaties bijvoorbeeld kunnen investeren in voorzieningen die bijdragen aan de leefbaarheid.
“Wonen is zoveel meer dan stenen stapelen. Het gaat om een veilige buurt, met voorzieningen om elkaar te ontmoeten, met aandacht en zorg voor de mensen die dat nodig hebben. Als corporaties mogen we van Den Haag nauwelijks verder kijken dan stenen. We mogen investeren in het verduurzamen en renoveren van een buurt. Maar de buurt – samen met andere partijen – afmaken door als corporatie ook bij te dragen aan een ruimte voor ontmoeting, mag niet.”

Ook andere voorbeelden uit de praktijk laten zien dat het landelijke woonbeleid volgens de corporaties scheef is. “Voor ons zijn tuinen een veelzeggend voorbeeld van onderliggende zorgen van huurders. We verwachten van alle bewoners dat zij hun tuinen netjes onderhouden. Zo blijft de buurt er mooi uitzien. Maar als je je zorgen maakt of je morgen wel te eten hebt of hoe je het schoolgeld van je kinderen moet betalen, dan heb je wel iets anders aan je hoofd. Laten we als partijen nu samenwerken om te voorkomen dat ‘de tuinen achteruit gaan’. Dus samen de onderliggende problemen aanpakken. Het is scheef dat dat niet mag.”

Swart noemt nog een laatste voorbeeld. “Steeds meer mensen die voorheen in een zorgvoorziening woonden, zijn nu huurders van corporaties. Het zijn vaak huurders die op weg geholpen moeten worden om zelfstandig te wonen. Dit gaat niet altijd vanzelf. Soms lukt het ook even niet. Dat kan dan weer gevolgen hebben voor de buurt, zoals overlast. Vanwege de aard van de woningmarkt ontstaat er een concentratie van kwetsbare mensen in wijken met veel huurhuizen. Er is meer nodig dan een leefomgeving die ‘schoon, heel en veilig’ is, om de leefbaarheid goed te houden. Denk aan experimenteerruimte op het gebied van wonen, welzijn, zorg, leren en werken en buurtvoorzieningen waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.”

Bouwen aan een toekomst voor honderdduizenden huurders
De woningcorporaties in Noord- en Oost-Nederland doen daarom een dringend beroep op het toekomstige nieuwe kabinet: zorg voor een Minister voor Wonen en Leefbaarheid. Zodat corporaties, maar ook de andere partijen maximaal kunnen samenwerken aan leefbare dorpen en buurten waar het prettig wonen is.

Meer informatie
Kijk voor meer informatie, voorbeelden en oplossingen op de website Scheef beleid.